Afscheid nemen hoort bij Curacao

Het eilandleven is onlosmakelijk met afscheid nemen verbonden. Zo goed als iedereen die op Curaçao woont, heeft met mensen die weggaan te maken. Familie die na een vakantie op Curaçao weer huiswaarts keert, vrienden die verhuizen naar de andere kant van de wereld, kinderen die gaan studeren in het buitenland, klasgenoten die vertrekken, boezemvriendjes die je moet laten gaan. We kennen de voorbeelden allemaal.

Afscheid nemen is een beetje sterven

Als je googlet op ‘afscheid’ kom je al snel het beroemde gedicht van een Franse dichter tegen: Partir, c’est mourir un peu, C’est mourir à ce qu’on aime: On laisse un peu de soi-même; En toute heure et dans tout lieu. De eerst regel ‘Afscheid nemen is een beetje sterven’ is herkenbaar. Het gedicht zegt ook dat bij een afscheid mensen een beetje van zichzelf achterlaten. Als je erover nadenkt, is dat helemaal waar.

Rollercoaster

Zeker de laatste tijd kennen we bijna allemaal wel mensen om ons heen die het eiland gaan verlaten of al zijn vertrokken. Op zoek naar nieuwe perspectieven, nieuwe uitdagingen. We zien het helemaal voor ons. Een nieuwe school, een andere job, een leuk huis huis, een onbekende woonplaats, nog meer vrienden. Het heeft wel wat; opnieuw beginnen. Maar ze laten ook wat achter: oude school, vertrouwde thuis, oude woonplaats, oude vrienden, familie. Het is  – verhuizen is mij ook niet vreemd – een rollercoaster van emoties. De ene keer heb je er ongelofelijk veel zin in, en de andere keer stuiter je zo naar de andere kant van het gelijk.

Heimwee

Weggaan van Curaçao is daarbij nog nét iets anders. Als je Curaçao in je hart hebt gesloten, krijg je er nog een portie heimwee bij cadeau. En dat is dan wel weer mooi. Want afscheid nemen is dan zelden definitief. Ze komen vast wel weer terug. Al is het maar voor vakantie.

Susanne van Sambeeck, LaVida Curaçao