Angela Richardson en haar echtgenoot Ted wonen in een vrijwel onbekend landhuis in de wijk Cerrito. Het gezin telt drie kinderen, waarvan er twee niet meer thuis wonen. Dit betekent niet dat het stil is in huize Richardson. Familie komt en gaat. De woning is het ouderlijk huis van Ted, die er op 12-jarige leeftijd zijn intrek nam.
Overlevering
Het landhuis staat in de volksmond bekend als Landhuis Monfort, maar veel is er niet over te vinden. ‘Het is officieel ook niet aangeduid als landhuis’, legt Angela uit. ‘Alles wat we erover weten, komt uit de verhalen van oude buren, die ons pand nog van vroeger kennen. Wat zij ons verteld hebben, is dat er er op dit landgoed hout werd verwerkt. Het huis waarin wij wonen was het hoofdgebouw. De plantage werd uiteindelijk opgekocht en verkaveld.’
Drive In bioscoop
‘Heel veel over de oude geschiedenis weten we niet, maar de vroegste hedendaagse herinneringen van Ted gaan terug naar midden jaren zeventig. Zittend op de porch aan de voorkant van het huis kon hij de films bekijken op het grote doek van de drive-in bioscoop verderop in Zeelandia. Ook de buurvrouw herinnert zich deze filmavonden nog goed.’
Een authentiek huis
‘Ted en ik zijn hier in 1992 komen wonen. De oude muren zijn dik en het huis is op de wind gebouwd. Het is hier dus lekker koel en aangenaam om te vertoeven. We hebben destijds alleen een paar dingen veranderd voor wat meer comfort. Een nieuwe keuken bijvoorbeeld en moderne badkamers. Verder hebben we nauwelijks aanpassingen gedaan. Het huis past bij ons zoals het is: origineel en authentiek.’
Schilderen en voetbal
Angela: ‘Ik heb jaren als directiesecretaresse op een architectenbureau gewerkt. Toen daar een eind aan kwam, ben ik een heel andere weg ingeslagen. In mijn werkkamer beschilder ik Chichi’s voor Serena’s Art Factory en daarnaast ben ik de eerste vrouwelijke voetbalcoach in de eerste divisie van Curaçao. Als kind speelde ik veel straatvoetbal in Nederland, waar ik ben opgegroeid. Bij het coachen van het eerste team van Inter Willemstad combineer ik mijn grote liefde voor voetbal met mijn jarenlange ervaring op de werkvloer.’
Weggooien kan altijd nog
‘Iets zomaar wegdoen, is niet aan de orde. De meubels in huis hebben we destijds uit Nederland – waar Ted en ik elkaar hebben leren kennen – meegenomen. Ons bankstel hebben we al meermaals laten bekleden. De bank zit nog altijd goed, dus waarom zouden we ‘m vervangen? Ik houd er overigens wel van om websites en facebook pagina’s af te struinen op zoek naar leuke accessoires, kastjes en tafeltjes. Het is een ontspannen en tegelijkertijd spannende bezigheid. Maar ik heb dit nu een halt toegeroepen. Op een gegeven moment is het klaar. Ik zoek alleen nog de perfecte tafel. Dan vind ik het wel weer welletjes.’
Theepotten
Dertig jaar geleden kreeg Angela van haar man haar eerste theepot. Het was het begin van een uitgebreide verzameling. Angela: ‘Vroeger ging ik actief op zoek op rommelmarkten en tijdens vakanties, maar tegenwoordig breid ik mijn collectie alleen nog maar uit met wat ik van de mensen om me heen krijg. Ik heb ze nooit geteld, maar het zijn er zeker meer dan vijftig. Ze staan behalve in een speciale vitrinekast, op meerdere plekken in huis. Eigenlijk overal, nu ik er zo over nadenk. En dat terwijl ik niet eens een echte thee freak ben. Ik houd van thee, maar dan wel zo gewoon mogelijk.’
Lees hier het online woon & lifestyle magazine LaVida Curaçao nummer 17
Wil je reageren op dit artikel? Geef een reactie.